Ο Αλγόριθμος
Κοίταξε τα διαγράμματα στην οθόνη του υπολογιστή του. Ήταν τέλεια. Είχαν τη συμμετρία του Βαν Γκογκ και βουτούσαν στην ψυχή του σαν τη Γκερνίκα του Πικάσο. Και όμως, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κατανομές πιθανοτήτων που βασίζονταν στα προσωπικά δεδομένα χιλιάδων ανθρώπων. Δεδομένα που λίγοι μονάχα τα είχαν δώσει εθελοντικά και εις γνώσιν τους. Τα περισσότερα τα είχε βρει στη συνέχεια ελεύθερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς να χρειαστεί να μπει στη διαδικασία να ζητήσει την άδεια για να τα αντλήσει. Έξω ήταν νύχτα. Μια τυπική χειμωνιάτικη κρύα νύχτα σαν όλες τις άλλες. Ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζαν οι περισσότεροι. Γιατί μετά από το ξημέρωμα που θα ακολουθούσε τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Με το που θα πατούσε το κουμπί και θα απελευθέρωνε τον Αλγόριθμο στο διαδίκτυο, οι ζωές τους θα άλλαζαν για πάντα. Και αυτό χάρη στα δεδομένα που είχαν μοιραστεί μαζί του για τις ζωές τους, είτε το γνώριζαν είτε δεν το γνώριζαν. Όλα ξεκίνησαν από μια ιδέα που μπήκε στο μυαλό του όταν
